تحقیقات جدید نقش "در حال حاضر" بودن را برای افراد مختلف بررسی می کند.
اخیراً دو مطالعه جدید و نامربوط با هم پیدا کردم که در کنار هم شواهد جدیدی در مورد تأثیر عملکرد ذهن آگاهی ارائه می دهند. فرد به تأثیر بالقوه بودن بودن "در آن لحظه" نگاه کرد ، وقتی با مشکلات استرس زا یا چالش هایی روبرو هستید که اغلب در زندگی روزمره بروز می کنند - شاید حتی بیشتر از این ، هم اکنون ، در طول همه گیری. آیا واقعاً کمک می کند؟ یا می تواند مانع از فهمیدن آنچه شما باید انجام دهید برای کاهش استرس شما باشد؟ مطالعه دیگر همچنین به ذهن آگاهی نگاه می کند ، اما با تمرکز گسترده تری: چگونه ممکن است در طول سال ها با تغییر در سالها ، بر بهزیستی تأثیر بگذارد یا مانع آن شود.
علاقه به تمرین ذهن آگاهی در سالهای اخیر به عنوان روشی برای کمک به شما در متمرکز بودن و محور ماندن در مقابل حواس پرتی احساسات و افکار ، به جریان اصلی تبدیل شده است. بسیاری از افراد آن را در زندگی روزمره خود تمرین می کنند ، و این امر در محیط کار و توسعه رهبری نیز اعمال می شود.
یک مطالعه جدید از محققان در دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی به طور خاص بررسی کرده است که چگونه ماندن در مرکز و زندگی در لحظه به استرس روزمره کمک می کند ، در مقایسه با استراتژی های مقابله و تلاش برای برنامه ریزی برای جلوگیری از استرس آینده. آیا ماندن در لحظه یا بهتر برای شرکت در "مقابله پیشگیرانه" مفیدتر است؟
محققان دریافتند که این یا نیست یا نیست. این مطالعه شامل 223 نفر - نیمی از بزرگسالان جوان در اواخر دهه 30 ، نیمی از 60 تا 90 سال بود و آنها سطح هوشیاری خود را با گذشت زمان گزارش کردند. این شواهد نشان داد که تلاشهای پیشگیرانه برای کاهش اوضاع تنش زا در موقعیت های خاص کمک می کند - اما فقط در صورت همراهی با ذهن آگاهی. در آن روزهایی که شرکت کننده گزارش از هوشیاری پایین داشت ، استراتژی پیشگیرانه سود خود را برای به حداقل رساندن تأثیر استرس روزانه از دست داد.
در یافته های این گزارش ، این یافته ها برای مقاومت در برابر ساختمان و سازگاری در مواجهه با حوادث و احساسات مزاحم دارای اهمیت هستند. به گفته یکی از محققان ، شواون نوپرت ، "نتایج ما نشان می دهد که ترکیبی از مقابله فعال و ذهن آگاهی بالا باعث می شود که افراد شرکت کننده در تمام سنین نسبت به عوامل استرس زا روزانه مقاومت بیشتری نشان دهند."
کسانی که بیشتر مستعد به دنبال جاده در موقعیت های آینده هستند و چگونه استرس بالقوه خود را که ممکن است بوجود بیاید به حداقل می رسانند "ممکن است تمایل بیشتری برای فکر کردن به آینده به قیمت باقی مانده در زمان حال داشته باشند." البته نکته منفی وجود دارد که جستجوی بیش از حد در جاده می تواند توجه شما را از برخورد با استرس در شرایط فوری دور کند. نوپرت خاطرنشان کرد که تمرکز بیشتر بر روی تمرین ذهن آگاهی ممکن است برای افراد دارای آن گرایشها مفید باشد. این مطالعه در ژورنال شخصیت و تفاوت های فردی منتشر شد.
این یافته ها ، به نوعی ، یک مطالعه جدید دیگر را تکمیل می کند که چندین ویژگی ذهن آگاهی را به طور گسترده تر بررسی کرده است: در رابطه با سن و بهزیستی کلی. این تحقیق ، از دانشگاه فلیندرز در استرالیا ، ذهن آگاهی را به عنوان توانایی آگاهی از تجربیات شخص و توجه به لحظه حاضر با روشی هدفمند ، پذیرنده و غیر قضاوتی تعریف کرده است.
محققان در این خلاصه تأکید کردند که استفاده از تکنیک های ذهن آگاهی می تواند در کاهش استرس و پیشبرد پیامدهای مثبت روانی مؤثر باشد. در اینجا ، آنها به دنبال بررسی رابطه بین پیری - از میانسالی به بعد - و ظرفیت هایی مانند توجه به لحظه حاضر بودند. غیر داوری بودن؛ پذیرش تغییرات مربوط به سن و کلی احساسات مثبت.
این مطالعه ، در سالمندان و سلامت روان منتشر شده است. با 623 شرکت کننده بین 18 تا 86 سال انجام شد. محققان دریافتند که وجود خصوصیات فوق در بین شرکت کنندگان مسن با بهزیستی کلی بیشتر همراه است. در واقع ، به گفته نویسنده پیشرو ، لی مالو ، "ما دریافتیم که روابط مثبت بین جنبه های ذهن آگاهی و بهزیستی از دوران میانسالی به بعد قوی تر می شود."
تیم ویندزور ، محقق اضافه شده ، گفت: "ذهن آگاهی به طور طبیعی با زمان و تجربه زندگی می تواند توسعه یابد. اهمیت ذهن آگاهی برای بهزیستی نیز ممکن است هرچه پیرتر می شویم افزایش یابد ، به خصوص توانایی تمرکز روی لحظه حاضر و نزدیک شدن به تجربیات به روشی غیرقابل قضاوت. " و ، "این ویژگی ها در سازگاری با چالش های مربوط به سن و ایجاد احساسات مثبت مفید هستند."
به طور کلی ، این یافته ها حاکی از آن است که حداقل برای برخی از افراد مسن ، اهمیت ذهن آگاهی برای بهزیستی ممکن است با پیر شدن بیشتر اهمیت پیدا کند. یعنی امکان تمرکز روی لحظه حاضر و نزدیک شدن به تجربیات زندگی به روشی غیرقابل قضاوت ممکن است در حین حرکت در پیری و گذارهای زندگی ، یکی از عناصر اصلی احساسات مثبت و بهزیستی کلی باشد. به عنوان مثال ، "توانایی قدردانی از ماهیت موقتی تجربیات شخصی ممکن است به ویژه برای نحوه مدیریت افراد اهداف روزانه خود در نیمه دوم زندگی از اهمیت ویژه ای برخوردار باشد."
دکتر ترانه موذنی
drtaranehmoazeni
درباره این سایت